Menu
under construction
under construction
under construction
under construction

THE STRINGPOINT GROUP

’Voor ik het weet, lig ik wijdbeens op zijn bureau’

Maandag

Tijdens de wekelijkse vergadering heb ik nooit zoveel in te brengen, omdat ik geen nieuwe klanten binnenhaal en Chris en Pauline altijd het hoogste woord voeren. Ik ben dan ook zeer verrast als Chris ineens mijn naam noemt en zegt dat degene die ik vervang nog tot 31 december ouderschapsverlof wil opnemen. En dus wil hij mij vragen of ik nog een paar maanden kan blijven. „Heel graag”, zeg ik blij. „En ik heb ook wat leuks, ik heb het verzoek gekregen of we een bedrijfsfeest kunnen organiseren ter ere van hun 15-jarig bestaan in Amsterdam.”

Pauline oogt superzuur. Ik kijk uitdagend haar kant op. „Wat ontzettend leuk, Laura”, zegt Chris. „Het is natuurlijk niet helemaal passend bij ons bedrijf, maar we zijn natuurlijk wel dé experts in het organiseren van evenementen. Dus ik stel voor dat Pauline en jij een verkennend gesprek voeren en een offerte maken. Pauline doet haar mond open om iets te zeggen, maar Chris gaat nog even door. „Laura is hier van het begin tot het einde bij betrokken, Pauline, dus aan jou de keuze of je met haar wil samenwerken of niet.”

Na afloop van de vergadering wil Pauline precies weten wat het voor bedrijf is en waar ik de directeur van ken. „Ik heb er vroeger gewerkt”, zeg ik koel en verzwijg dat ik daar ooit secretaresse was én dat Mark al jarenlang mijn minnaar is. „Het is een financieel bedrijf dus reken maar dat ze op de kosten letten. Zullen we proberen om donderdagmiddag daar af te spreken?”

Dinsdag

Omdat de muren op me afkomen nu Ella bij haar stiefmoeder op Texel logeert en het bloedheet is in de stad, stel ik mijn moeder voor om een hapje op het strand in Bloemendaal te gaan eten. Daar krijg ik snel spijt van, want ze onderwerpt me aan een kruisverhoor. „Ik begrijp dat Frederique nog steeds boos op je is”, begint ze. „En terecht, want ook al zijn ze uit elkaar dan nog is het heel onbehoorlijk om te gaan zoenen met haar man. Dus ik verwacht dat je je excuses aan haar gaat aanbieden.”

Hallo! Ze doet alsof ik een kleuter ben. „Over een paar weken ben je jarig en daarna is het al snel Sinterklaas en volgen alle andere feestdagen. Het zou na al die corona-ellende toch wel heel fijn zijn om de hele familie weer bij elkaar te hebben. „Je zus is erg koppig en wil Maarten zijn misstappen maar niet vergeven.” Ik denk aan de magische doktershanden van mijn zwager en word ondertussen opgewonden. En ik beloof mijn moeder dat ik met mijn zus zal gaan praten. Als ik daar zin in heb.

Donderdag

Ik ben ontzettend zenuwachtig als ik van het kantoor in Utrecht naar Amsterdam rijd. Mark denkt dat ik een groot event kan organiseren, maar in werkelijkheid heb ik zoiets nog nooit gedaan. Mijn baas verwacht dat ik deze grote klus binnenhaal en mijn collega Pauline – die niks weet van mijn affaire met Mark – zal er alles aan doen om mij onderuit te halen. Het is nog steeds bloedheet; ondanks de airco en mijn korte rokje breekt het zweet me aan alle kanten uit.

Gelukkig heb ik me om niks druk gemaakt. We hebben het gesprek met nog een man en een oudere vrouw die ik allebei niet ken. Pauline stelt vooral heel veel vragen en zegt dat ik mag notuleren. Dan krijg ik ineens een appje van Mark terwijl hij recht tegenover me zit. ’Hé, schoonheid’. Ik word knalrood. ’Ik wil jouw lichaam onderzoeken met mijn mond,’ staat er dan. Ik typ niks terug uit angst om door de mand te vallen. De rest van het gesprek gaat in een soort waas aan me voorbij en ik vergeet helemaal dat ik alles moest opschrijven.

„Het komt wel goed met dat feest”, zegt Pauline na afloop van het gesprek, stapt in haar auto en scheurt weg. Een beetje aarzelend blijf ik op de stoep van Marks bedrijf dralen. We hebben niks afgesproken voor vanavond, maar ik kan zo toch niet weggaan? Dus ik loop weer naar binnen en zeg tegen de receptioniste dat ik iets vergeten ben. Ze overhandigt me weer een pasje en met een bonkend hart neem ik de lift terug. Dan klop ik op de deur van de kamer van Mark.

Mark lijkt niet verbaasd om me te zien. Sterker nog, hij trekt me zijn kamer in en voor ik het weet, lig ik wijdbeens op zijn bureau. Ik vraag of we niet kunnen worden betrapt, maar volgens Mark is iedereen al weg met dit mooie weer. Zijn tong glijdt in mijn mond en voor ik het weet liggen mijn slipje en zijn boxershort op de grond. Dan zorg ik ervoor dat hij op het bureau gaat liggen en ik bovenop hem zit. „Berijd me”, kreunt hij en dat doe ik.

We zijn zo druk bezig dat ik maar vaag registreer dat iemand zachtjes aanklopt. Maar voor ik kan reageren, vliegt de deur open. Daar staat zijn vrouw, met haar ogen wijd open van schrik.

© The Stringpoint Group

 

bron: de Telegraaf

 

Abonneer je op onze nieuwsbrief

Abonneer

Account aanmaken

Door een account aan te maken in deze winkel kunt u het betalingsproces sneller doorlopen, meerdere adressen opslaan, bestellingen bekijken en volgen en meer.

Registreren

Recent toegevoegd

U heeft geen artikelen in uw winkelwagen

Totaal incl. btw:€0,00