Menu
under construction
under construction
under construction
under construction

THE STRINGPOINT GROUP

’Ik kreun: Dit mag niet, dit is zó fout’

Zondag

Mark ligt in een rare houding onder aan de trap. Ik ren naar hem toe en probeer hem overeind te helpen. „Au, mijn schouder”, kreunt hij. „Ik denk dat ie gebroken is. Bel een ambulance!” Ik kijk op mijn horloge. Het is 11 uur ’s avonds. Ik open de voordeur en kijk naar het huis van mijn moeder. Daar is alles donker. Ik denk aan Ella, die ligt te slapen. „Schiet op”, snauwt Mark en dan bel ik 112.

Even later zit ik in de wachtkamer van het ziekenhuis met een slapende Ella in mijn armen. Het is ontzettend druk. Dit is niet te doen. Wie kan ik bellen? Fleur kan elk moment bevallen. Mijn zus dan maar. De telefoon gaat over. Er wordt .opgenomen. Shit. Het is mijn zwager Maarten. „Sorry dat ik zo laat bel”, zeg ik. „Is Frederique thuis?” Maar ook die slaapt al.

En zo komt het dat Maarten even later de slapende Ella van me overneemt en met haar naar mijn huis rijdt, omdat hij vindt dat ze in haar eigen bedje moet liggen. Dan is Mark eindelijk aan de beurt. Uit de foto blijkt dat zijn schouder inderdaad is gebroken. Ze willen hem een nachtje houden om dan morgen te kijken of hij geopereerd moet worden. Er zit niets anders op. Ik moet zijn vrouw bellen.

Die is nog klaarwakker. „Ik dacht wel dat hij bij jou zou zijn”, sist ze. „Ik kom er nu aan. Ik verwacht wel dat jij dan vertrokken bent. Mark is míjn man, Laura. Wanneer dringt dat nu een keer tot die domme hersentjes van je door?” Ik kijk naar Mark. Dankzij een flinke dosis morfine is hij ingedommeld. Ik kus hem op zijn wang en bestel een Uber. Dan maar naar huis.

Snikkend open ik de deur van de woonkamer, waar Maarten op me zit te wachten. Hij vuurt een aantal medische vragen op me af waar ik het antwoord niet op weet. Ik zeg dat ik doodmoe ben en wil slapen, maar hij wil eerst een glas wijn voor me inschenken. „Je bent vreselijk overstuur”, zegt hij. „Dat is die gast toch helemaal niet waard?”

Maarten gaat naast me op de bank zitten. „Je rilt helemaal”, zegt hij. „Kom, neem mijn colbert.” Ik kijk naar hem en snap wat Frederique in hem ziet en waarom alle patiënten met hem weglopen. Hij zou zo kunnen figureren in een doktersromannetje. Dan slaat hij zijn arm om me heen. Ineens krijg ik zin om in zijn armen weg te kruipen en hem te zoenen. Ho, dat kan niet. Het is de man van mijn zus! Verboden terrein.

Ik ga een stukje van hem vandaan zitten en zeg dat hij naar huis moet gaan. „Geen zin in”, zegt Maarten en voor ik het weet drukt zijn mond op de mijne. Verkennend likt zijn tong langs de mijne. Zijn lippen zijn zacht en toch stevig. „Je smaakt lekker.” Ik voel zijn hardheid tegen mijn buik duwen als hij op me komt liggen.

„Dit mag niet”, kreun ik. „Dit is zó fout. Je bent de man van mijn zus!” Maar Maarten trekt zich nergens wat van aan. Hij gaat schrijlings op me zitten, knoopt mijn bloesje open, kust eerst mijn ene tepel en dan de andere. Dan duwt hij mijn slipje opzij en steekt twee vingers in me. Shit. Ik word bevoeld door mijn zwager. Nee. Ik heb seks met mijn zwager.

Even later zijn we allebei naakt. Maarten pakt zijn spijkerbroek van de grond, voelt even in zijn broekzak en haalt dan een condoom uit zijn portemonnee. Zou hij dat altijd bij zich hebben of heeft hij zich hier gewoon op voorbereid? Hij legt mijn benen over zijn schouders en dan zit hij heel diep in me. Het is heerlijk. Zo heerlijk dat ik nergens anders meer aan kan denken dan aan dit overweldigende gevoel.

Tien minuten later zitten we wat onwennig naast elkaar. Alle euforie van net is weg. Ik voel me rot en heb spijt. Moeten we dit nu aan Frederique vertellen? Ik kan dit toch niet voor haar verzwijgen? „Dit hadden we niet moeten doen”, zeg ik schor. „Frederique zal het ons nooit vergeven.”

„Frederique hoeft dit helemaal niet te weten”, zegt Maarten. „Het is ons geheimpje waar ik nog heel lang van ga nagenieten. En misschien doen we het nog wel een keertje.” Hij kust me op mijn voorhoofd en vertrekt dan.

Ik ben volledig in de war. Ik ben verliefd op mijn baas, heb een verhouding met mijn oude - en getrouwde - baas en heb zojuist seks gehad met de man van mijn zus. Fout, fout, fout. Ik begin bijna een hekel aan mezelf te krijgen. Misschien wordt het toch eens tijd dat ik een normale relatie begin. Maar… kan ik dat wel?

© The Stringpoint Group

 

bron: de Telegraaf

 
 

 

Abonneer je op onze nieuwsbrief

Abonneer

Account aanmaken

Door een account aan te maken in deze winkel kunt u het betalingsproces sneller doorlopen, meerdere adressen opslaan, bestellingen bekijken en volgen en meer.

Registreren

Recent toegevoegd

U heeft geen artikelen in uw winkelwagen

Totaal incl. btw:€0,00