Menu
under construction
under construction
under construction
under construction

THE STRINGPOINT GROUP

’Mijn borsten drukken tegen zijn borstkas, zijn handen pakken mijn billen’

Dinsdag

Mijn collega Pauline vraagt of ik weleens een dickpic heb ontvangen. „Zo vaak”, zeg ik onverschillig. „Van onbekende mannen op datingsites. Die fotograferen ’m dan naast een blikje bier, om te laten zien hoe groot ie is. Maar ook van mijn vriendje en van de man van mijn zus.”

Pauline kijkt ontzet. „Getver”, zegt ze. „En weet je zus dat?” Ik ontken en denk aan het enorme geldbedrag dat mijn zwager nog van mij krijgt. Ik denk dat ik die foto maar goed moet bewaren. Mocht hij binnenkort over die lening beginnen, dan heb ik die foto nog achter de hand. „Ik word niet koud of warm van een blote piemel”, zeg ik naar waarheid. „In de sauna zie je die toch ook?”

„Dat is waar”, zegt ze. „Maar toch zou ik het vervelend vinden als ik ongevraagd zo’n foto zou krijgen. Gelukkig is dat bij ons op kantoor niet de cultuur. Chris zou zoiets nooit doen. Hij staat niet eens open voor een flirt. En dat terwijl ik vermoed dat sommige collega’s stiekem een oogje op hem hebben.” Ik zeg niks. Ik denk terug aan die heerlijke zoen die ik met oud en nieuw van hem kreeg.

Donderdag

Voor het eerst sinds de horeca open is, heb ik plannen om uit eten te gaan. Met Mark natuurlijk. Ik heb mezelf gisteren flink verwend met een nieuw broekpak en enkellaarsjes, dus ik zie er goed uit, al zeg ik het zelf. Ik heb al veel goede verhalen over deze nieuwe bistro in De Pijp gehoord, dus ik kijk er enorm naar uit.

Dan krijg ik een appje. Van Mark. ’Sorry lieverd, het loopt allemaal een beetje uit de hand hier. Ik moet zeker tot 10 uur overwerken, dus het gaat me niet lukken vanavond. We maken snel een nieuwe afspraak! XM’. Huh? We hebben een week geleden afgesproken dat we elkaar iedere donderdag zouden zien en nu verbreekt hij zijn belofte alweer.

Stilletjes werk ik de rest van de dag door. Mijn nieuwe baan op het PR-bureau neemt veel tijd in beslag waardoor ik in elk geval lekker ben afgeleid. Het werk gaat me goed af, maar het is wel een hele nieuwe wereld waar ik nog veel van moet leren. Pas als het bijna 7 uur ’s avonds is en mijn collega’s allang naar huis zijn, pak ik mijn tas in en trek ik mijn jas aan.

Bij de lift kom ik Chris tegen. „Zo”, zegt hij. „Je maakt het laat vandaag. Heb je het een beetje naar je zin bij ons?” Ik knik enthousiast en begin te vertellen over het Valentijnsdiner dat ik komende maandag mag organiseren om een nieuw champagnemerk te introduceren. Dan bedenk ik dat ik nog een reminder moet sturen om alle gasten eraan te herinneren dat ze hun QR-code moeten laten zien. Goed, dat komt morgen wel.

„Wellicht ten overvloede”, zegt hij als we in de lift stappen. „Ik zou het fijn vinden als je niet aan de collega’s zou vertellen dat we elkaar al eens eerder hebben ontmoet. Dat vind ik niet professioneel. Ik houd werk en privé graag gescheiden.” Ik knik. Dat was me al duidelijk. Bovendien ben ik nu weer met Mark en heeft Chris al laten weten dat hij die relatie afkeurt.

Het lijkt wel alsof de lift langzamer gaat dan normaal. Tergend traag gaat hij de verdiepingen langs. Tot hij ergens tussen de vijfde en de vierde verdieping blijft hangen. Shit. „Die staat stil”, zegt Chris. „En jij moet snel naar je kind toch?” Ik leg uit dat die op donderdagavond altijd ergens anders logeert. En terwijl ik op de alarmknop druk, belt Chris het noodnummer. „Er wordt niet opgenomen”, zegt hij. „En volgens mij is het hele gebouw al leeg.”

Ik begin opnieuw op de alarmknop te drukken. Chris bonst op de deur en begint te schreeuwen. Er gebeurt niets. „Ik vind het wel een beetje eng”, zeg ik. „Ik heb weleens een film gezien waarin de lift ineens in een noodtempo omlaag viel. We zitten nog best hoog. Als dat bij ons gebeurt, zijn we hartstikke dood.” De schrik slaat me om het hart. „En dan is mijn dochtertje wees.”

Chris kijkt bezorgd. „Dat gebeurt vast niet”, zegt hij. „Weet je wat? Ik bel nog een keer met de technische dienst.” Hij voegt de daad bij het woord en gelukkig wordt er nu wel opgenomen. Hij zegt dat we sowieso worden gered, maar dat het wel een uurtje kan duren. „Ze hebben het druk en het heeft blijkbaar geen bloedspoed. We storten dus vast niet neer.” Ik ril. Chris slaat een arm om me heen.

Ik kijk naar hem en hij naar mij. Hij laat zijn blik over mijn lichaam glijden. Poeh. Wat is hij knap. Dan drukt hij ineens zijn lippen op de mijne. Onze tongen vinden elkaar in een lange en intense kus. Ik sla mijn armen om hem heen. Mijn borsten drukken tegen zijn borstkas. Zijn handen pakken mijn billen stevig beet. Ik wil hem. Ik wil hem in me voelen. Nu, midden in de lift. We kreunen allebei.

Ik begin zijn spijkerbroek los te knopen. Hij maakt met een hand mijn beha los. Maar net op het moment dat we elkaar half ontkleed aanstaren, komt de lift weer in beweging.

© The Stringpoint Group

 

bron: de Telegraaf

Abonneer je op onze nieuwsbrief

Abonneer

Account aanmaken

Door een account aan te maken in deze winkel kunt u het betalingsproces sneller doorlopen, meerdere adressen opslaan, bestellingen bekijken en volgen en meer.

Registreren

Recent toegevoegd

U heeft geen artikelen in uw winkelwagen

Totaal incl. btw:€0,00