THE STRINGPOINT GROUP

’Haar blik is vol afgrijzen als ze ons zoenend betrapt’

Maandag

Maarten legt een vinger op zijn lippen als mijn zus en Philippe komen aangewandeld. Gelukkig. Ze zijn zo druk in gesprek dat ze ons niet zien. „Laten we maar naar huis gaan”, zeg ik tegen Maarten als ze uit het zicht zijn. „Dit was echt op het nippertje!” Maarten kijkt naar de grond. Verbeeld ik het me nu of is zijn blik gepijnigd? Ik denk eigenlijk dat hij gewoon nog hartstikke veel van haar houdt.

Als een uurtje later mijn zus komt aangewandeld bij het huisje, zit ik rustig te lezen. Verder slaapt iedereen al. „Heb je die sportleraar alle hoeken van de kamer laten zien?” Ik lach, maar Frederique lacht niet terug. Ze schenkt een glas wijn in en komt bij me zitten.

Ze schudt haar hoofd. „Ik kon het niet. Eindelijk had ik de kans om wraak te nemen. Maar het leek wel alsof ik blokkeerde. Ik begon met Philippe te praten over onze problemen en die vond het echt heel raar dat ik hierom wil scheiden. In Frankrijk is het blijkbaar veel normaler om af en toe met iemand anders naar bed te gaan. En toen dacht ik aan de kinderen, die ik nu al zo mis. Straks zie ik ze nog maar de helft van de tijd! Misschien komen Maarten en ik er samen toch nog wel uit.”

Donderdag

Er hangt een gespannen sfeer in het vakantiehuisje. Ondanks het feit dat Frederique tegen mij heeft gezegd dat ze haar huwelijk nog een kans wil geven, moet Maarten nog steeds op de bank slapen en snauwt ze hem voortdurend af. Het maakt de sfeer er niet gezelliger op. „Wat zijn de plannen voor vandaag”, vraagt hij opgewekt aan het ontbijt. Frederique haalt haar schouders op en zegt dan korzelig dat zij wil gaan shoppen met mama en dat wie mee wil, mee mag.

„Ik blijf hier”, zeg ik opgewekt. „Het is veel te heet voor Ella om door de stad te lopen.” Maarten zegt dat hij ook liever op de camping blijft. Zodra we de auto horen wegrijden, loopt hij naar me toe. Hij kijkt me doordringend aan. Ik word er een beetje onrustig van. Het gevoel is sterker dan ik; de kus van mijn zwager windt me enorm op. Dan pakt hij mijn kin vast en begint me te zoenen. Ik sluit mijn ogen en sla mijn armen om zijn nek. Gelukkig is mijn dochter nog te klein om door te hebben dat dit niet klopt.

We gaan zo in elkaar op, dat ik niet hoor dat mijn zus terugkomt. „Ik ben mijn zonnebril verge…”, zegt ze en kijkt dan vol afgrijzen naar ons. „Jullie waren aan het zoenen. Van jou verbaast me dat niks, Maarten. Maar jij Laura, jij kleine, vuile slet. Blijf toch eens met je poten van andermans echtgenoten af! Ik ben er helemaal klaar mee. Ik wil dat jullie je spullen pakken en naar huis gaan. Nú.”

Ze kijkt zo boos dat ik niks anders kan bedenken dan inderdaad mijn koffers te gaan pakken. Mama huilt. Ik voel me ongelooflijk schuldig. Ik heb hun huwelijk misschien wel voorgoed verpest en ik vind mijn zwager niet eens echt leuk. Ik zeg wel tien keer sorry, maar Frederique is ongelooflijk boos. Maarten zwijgt in alle talen. En binnen een half uur zitten we in de auto. Op weg naar Nederland. Mijn hemel. Straks heb ik nog een hele familievete veroorzaakt.

Vrijdag

Het is ver na middernacht en we zijn eindelijk thuis. Het was een wat ongemakkelijke rit. We hebben het eigenlijk helemaal niet over Frederique gehad, maar alle seksuele spanning was in één klap weg. Maarten deed een beetje kortaf tegen mij, maar was gelukkig wel superlief voor Ella. Ik hoop dat mijn zus het me kan vergeven. Maar haar woorden echoën nog na in mijn hoofd. „Vuile slet”, zei ze. En ze zei ook dat ik altijd jaloers op haar ben geweest.

Tja, dat is wel waar. Mijn zus kon heel goed leren en ging na het gymnasium rechten studeren aan de universiteit. Nu is ze een succesvolle advocate. Haar man Maarten is arts en verdient ook smakken met geld. Ze wonen in een vrijstaand huis en ook hun kinderen doen het fantastisch op school. Ik woon in een appartement dat door mijn moeder wordt betaald. Na de havo heb ik geen enkele opleiding afgemaakt en ik heb al tientallen baantjes gehad.

Ik heb nog nooit met iemand samengewoond of zelfs een langdurige relatie gehad, tenzij je de zeven jaar dat ik nu de minnares van Mark ben als een relatie zou zien. De vader van mijn kind was ook getrouwd en door die stomme actie zit ik nu vast aan een bezoekregeling met zijn weduwe. Ik zucht. Ze zal wel razend zijn dat ik de drie geplande vakantieweken op Texel met Ella heb getorpedeerd.

Ik blader de post door. Alleen wat folders en tijdschriften, plús een duur uitziende roomwitte envelop. Ik open hem. Het is een brief van de advocaat van Linda. Hij zegt dat ik me niet aan de omgangsregeling houd en dat daar sancties op kunnen staan. Ik schrik me rot. Mijn eigen advocaat is mijn zus. En die kan ik nu echt niet bellen…

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf