THE STRINGPOINT GROUP

’Ik heb zin om stoute dingen met je te doen...’

Maandag

Josien schreeuwt dat ze het restaurant in wil, ook al heeft ze geen QR-code. En dan ziet ze mij. „Wat doet deze slet hier? Ze neukt al jaren met mijn man.” Gelukkig rijden er net een paar motoren langs waardoor niemand haar verstaat. Chris doet een stap naar voren. „Sorry”, zegt hij. „Zonder QR-code kom je er niet in.” Hij doet resoluut de deur dicht en nodigt ons allemaal uit aan tafel.

Donderdag

Als ik Ella uit bed haal, voelt ze warm aan. Ze heeft ruim 39 graden koorts en als ik haar luier verschoon, zie ik overal op haar rode vlekjes. Ik bel mijn moeder, die binnen 2 minuten naast me staat. „Ik zie het al”, zegt ze. „Waterpokken. Stop haar maar weer lekker in bed. Ik zal iets bij de drogist halen voor de jeuk.” Gelukkig gaat ze altijd op donderdag en vrijdag naar Ella, al vindt mijn moeder het vast geen goed idee dat ik met een ziek kind ga lopen zeulen.

Maar zelfs Linda, die nooit een minuut van Ella wil missen, ziet het niet zitten als ik Ella nu breng. „Volgens mij heb ikzelf nooit waterpokken gehad en als volwassene kun je daar aardig ziek van worden. Sorry Laura. Volgende week weer.” Dat betekent dus dat ik niet naar mijn werk kan en dat ik maar moet hopen dat Ella vanavond wil slapen. Mark komt en die ga ik niet afzeggen.

Gelukkig reageert mijn baas Chris heel begripvol. „Blijf lekker thuis werken joh. Zijn er afspraken die anderen van je kunnen overnemen?” Maar dat is niet zo. Ik moet wat persberichten versturen en een campagne verzinnen voor een nieuwe klant; de zoveelste maaltijdbox die er op de Nederlandse markt verschijnt. Wat kan ik daar nu eens voor origineels voor verzinnen?

Ik probeer me te concentreren op het persbericht voor een elektrische tandenborstel die de pers gratis mag uitproberen. Influencers reageren gretig en vragen soms om twee exemplaren terwijl een hoofdredacteur die duidelijk van de Boomergeneratie is me verwijst naar de salesafdeling. Muts, die fabrikant huurt een PR-bureau in omdat ze hopen gratis aandacht proberen te krijgen. Dat snap je toch zelf ook wel?

Voor ik het weet is het 6 uur en staat Mark voor de deur. Ik heb niets in huis, loop in een oude trui en spijkerbroek en ben doodmoe, terwijl ik nog lang niet klaar ben met mijn werk. Ella zat de hele dag tegen me aangeplakt. „Sorry”, zeg ik. „Ik heb hier een zieke peuter. Zal ik iets bestellen? Pizza?”

Mark kijkt fronsend naar Ella terwijl hij zich op de bank laat zakken. „Ik had me deze avond ietsje anders voorgesteld”, zegt hij. „Je hebt toch een oppas op donderdag? Ik heb net zo’n leuk cadeautje voor je gekocht.” Hij buigt zich naar me toe en geeft me een duizelingwekkende kus. Dan reikt hij me een pakje aan. „Ik heb een paar handboeien voor je meegebracht”, zegt hij. „Ik heb zin om stoute dingen met je te doen.”

Op dat moment begint Ella te jengelen en steekt haar armpjes naar me uit. „Sorry”, zeg ik. „Misschien is dit niet het goede moment.” Mark kijkt chagrijnig. „Heel erg bedankt voor het cadeautje. Ik heb veel zin om het uit te proberen”, zeg ik. „Volgende week? Dan is Ella vast weer beter.”

Mark staat op. Hij heeft me een kus op mijn wang. „Dat wordt na mijn vakantie, vrees ik. We gaan volgende week skiën in Oostenrijk, dus op donderdag moet ik mijn koffer inpakken en vroeg naar bed.” Hij pakt zijn jas en vertrekt. Ik blijf een beetje verbijsterd achter. Er is dus niks veranderd tussen ons. Hij gaat op vakantie met zijn gezin en deelt me dat een beetje achteloos mee. Ik heb daar niets over te zeggen.

Vrijdag

Geradbraakt zit ik achter mijn laptop. Ella heeft de hele nacht liggen spoken en ik lag me op te winden over Mark. Dan gaat de telefoon. Het is Chris! „Ik ben in de buurt. Zal ik over een uurtje even langskomen?” Natuurlijk zeg ik dat het goed is. Ik trek een jurkje aan, maak me licht op en ga als een tornado door het huis.

„Je woont hier leuk”, zegt Chris, terwijl hij me een fles champagne overhandigt. „Deze is nog over van maandag. Of vind je het hier nog te vroeg voor?” Ik lach. Voor champagne is het tenslotte nooit te vroeg. Als ik op zoek ga naar glazen, neemt hij Ella zonder het te vragen van me over, die tot mijn verbazing stralend naar hem lacht. Normaal is ze nooit zo makkelijk met vreemden.

„Ik ben al een paar jaar oom”, verklaart hij. Hij gooit Ella in de lucht die het uitschatert. Als dat maar goed gaat. Maar voor ik kan waarschuwen, spuugt ze de inhoud van haar beker melk over zich heen. „Ik mag vast wel een T-shirt van je lenen”, zegt hij, terwijl hij zijn overhemd uittrekt. Ik kan mijn ogen niet van zijn blokjesbuik afhouden. Ik had geen idee dat hij zo afgetraind was.

Ik word er onrustig van. Ik kan toch moeilijk mijn baas gaan bespringen. Maar terwijl ik naar mijn slaapkamer loop, gaat mijn telefoon. Het is mijn zus Frederique. „Laura”, zegt ze enthousiast. „Ik mag in de voorjaarsvakantie in het vakantiehuis van een collega in Frankrijk. Je kan er fantastisch skiën. Ga je mee met Ella? Maarten betaalt.”

Maarten betaalt? Ik heb nog een flinke schuld bij hem staan. Ik zeg dus tegen mijn zus dat ik er even over moet nadenken. Ik wil geen verkeerde verwachtingen wekken; tenslotte ben ik zijn dicpick nog niet vergeten. En terwijl ik naar de blokjesbuik van Chris staar, piept mijn telefoon weer. Het is Maarten zelf. ’Ik hoorde dat je mee gaat skiën. Goed plan. Terugbetalen kan ook in natura…’

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf