Sta op,” beveelt Jamie en ik doe wat hij zegt. Dan geeft hij me een adembenemende zoen. „Er is iets tussen ons, Laura,” zegt hij. „En ik wil ontdekken wat dat is. Maak je geen zorgen over Dubai. Het is een noodzakelijke reis, dus dat mag. Hotels, vluchten, alles wordt voor ons betaald. Het is er momenteel 25 graden en je hoeft alleen maar voor een negatieve coronatest te zorgen. Dus. Ga je mee?”
Hij komt vlak voor me staan. Zijn erectie is zo hard dat die bijna door zijn spijkerbroek heen duwt. Hij dringt dwingend mijn mond binnen met zijn tong. „Ik weet dat het niet professioneel is,” zegt hij. „Maar er is iets tussen ons, Laura, en dat voel jij ook. En ja, er is ook een leeftijdsverschil. Dat is juist lekker toch? Zou je het niet eens willen doen met een veel jongere man?”
„Nee,” zeg ik en grijns. „Je hebt gelijk, dat is niet professioneel. Maar ik ga wél kijken of ik met je mee naar Dubai kan. Ik snák naar een beetje zon.”
Donderdag
Met veel moeite heb ik mijn moeder overgehaald om de hele volgende week op Ella te passen. Onder het mom van ‘het is voor werk en ik heb het geld nodig’ ging ze overstag. Ze zei alleen dat ze Ella niet naar Linda gaat brengen, want dat vindt ze te veel gedoe. Dat snap ik ook wel, want Linda woont helemaal aan de andere kant van de stad.
Linda is woedend als ik haar vertel dat Ella volgende week niet komt. Haar gezicht vertrekt helemaal. „Ik snap niet dat je Ella niet bij mij brengt als je op reis gaat,” zegt ze zuur. „Dat is toch veel leuker dan bij zo’n oud mens?” Holy moly. Mijn moeder is 66. Geen oud mens. En dat zeg ik haar ook. Linda’s bezitterigheid ten opzichte van Ella begint me oprecht te benauwen.
Maar Linda gaat door. „Ik vind je sowieso een slechte moeder,” snauwt ze. „Altijd maar aan het werk en al die verschillende mannen in je leven. Een baby verdient rust en stabiliteit en die geef je haar niet. Als je niet zorgt dat Ella volgende week naar mij komt, dan heb je een groot probleem. Dan stuur ik alsnog mijn advocaat op je af en eis een officiële bezoekregeling.”
Met één beweging pak ik Ella op en loop naar de deur. „Ella is van mij,” zeg ik kalm. „En met dreigen kom je bij mij niet ver. Ik ben helemaal klaar met jou. Ella heeft maar één moeder en dat ben ik. Ik regel wel een andere oppas. Bedankt voor de goede zorgen. Toedeloe.”
Mijn hart klopt in mijn keel. Is dit nu wel een goed idee? Het kinderdagverblijf is voorlopig dicht. Ik heb helemaal geen andere oppas. En vooral: zal Linda dit zomaar accepteren?
© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf