THE STRINGPOINT GROUP
’Hij dringt dwingend mijn mond binnen met zijn tong’
Woensdag
Mijn vrije dag. Ik verveel me te pletter. Waar moet je heen met een kind van 9 maanden in een lockdown? Mijn telefoon is al vier keer gegaan – elke keer was het Jamie – en ik heb al talloze appjes van hem gekregen. Zijn woorden ‘hoe hard ga je gillen als ik je keihard neem’ blijven in mijn hoofd rondzingen. Het schermpje licht weer op. Ella slaapt, dus ik neem gauw op voor ze wakker wordt.
„Niet ophangen,” zegt hij snel. „Ik wil mijn excuses aanbieden voor mijn gedrag. Kan ik vanavond bij je langskomen om over ons contract te praten? Ik wil heel graag een samenwerking met je aangaan.” En hoewel ik weet dat het niet verstandig is, stem ik toe.
Ondertussen krijg ik ook berichtjes van Mark. Hij zegt dat Josien erg depressief is door de miskraam en dat de muren op hem afkomen. Door de lockdown werkt hij nu volledig thuis en is het onmogelijk om iets met mij af te spreken. ‘Ik verlang wel enorm naar je,’ appt hij nog. ‘Misschien kunnen we een keer telefoonseks hebben’.
Als Jamie ’s avonds voor de deur staat, klopt mijn hart in mijn keel. Iets in mij zegt dat deze jongen levensgevaarlijk is, ook al is hij dan pas 21. Zodra ik hem zie is er eigenlijk maar één ding dat ik wil, en dat is al zijn kleren van zijn lijf rukken. Hij draagt een dure spijkerbroek en is gladgeschoren, wat ik sexy vind. Ik laat mijn blik langs zijn broek glijden. De bult in zijn spijkerbroek is duidelijk zichtbaar. Hij is net zo opgewonden als ik.
Ik draai me om en loop naar de woonkamer. „Koffie?” Mijn stem klinkt schor. „Of liever wat sterkers?” Ik doe eigenlijk aan Dry January, maar snak naar een glas wijn. Hij zegt dat koffie prima is. Ik ga een eind van hem vandaan zitten en kan mijn ogen niet van hem afhouden. Ik geef hem het contract dat ik van tevoren heb uitgeprint en hij tekent het zonder het door te lezen.
„Zo, manager,” zegt hij dan. „Ik moet volgende week een paar dagen naar Dubai voor een klus. En ik wil dat je meegaat.” Dubai? Dat kan toch helemaal niet? Volgens mij mag je momenteel nergens heen. En hoe moet dat dan met Ella? En wat zeg ik tegen Mark? Het is onmogelijk om met hem mee te gaan naar Dubai en dat zeg ik hem ook.
Sta op,” beveelt Jamie en ik doe wat hij zegt. Dan geeft hij me een adembenemende zoen. „Er is iets tussen ons, Laura,” zegt hij. „En ik wil ontdekken wat dat is. Maak je geen zorgen over Dubai. Het is een noodzakelijke reis, dus dat mag. Hotels, vluchten, alles wordt voor ons betaald. Het is er momenteel 25 graden en je hoeft alleen maar voor een negatieve coronatest te zorgen. Dus. Ga je mee?”
Hij komt vlak voor me staan. Zijn erectie is zo hard dat die bijna door zijn spijkerbroek heen duwt. Hij dringt dwingend mijn mond binnen met zijn tong. „Ik weet dat het niet professioneel is,” zegt hij. „Maar er is iets tussen ons, Laura, en dat voel jij ook. En ja, er is ook een leeftijdsverschil. Dat is juist lekker toch? Zou je het niet eens willen doen met een veel jongere man?”
„Nee,” zeg ik en grijns. „Je hebt gelijk, dat is niet professioneel. Maar ik ga wél kijken of ik met je mee naar Dubai kan. Ik snák naar een beetje zon.”
Donderdag
Met veel moeite heb ik mijn moeder overgehaald om de hele volgende week op Ella te passen. Onder het mom van ‘het is voor werk en ik heb het geld nodig’ ging ze overstag. Ze zei alleen dat ze Ella niet naar Linda gaat brengen, want dat vindt ze te veel gedoe. Dat snap ik ook wel, want Linda woont helemaal aan de andere kant van de stad.
Linda is woedend als ik haar vertel dat Ella volgende week niet komt. Haar gezicht vertrekt helemaal. „Ik snap niet dat je Ella niet bij mij brengt als je op reis gaat,” zegt ze zuur. „Dat is toch veel leuker dan bij zo’n oud mens?” Holy moly. Mijn moeder is 66. Geen oud mens. En dat zeg ik haar ook. Linda’s bezitterigheid ten opzichte van Ella begint me oprecht te benauwen.
Maar Linda gaat door. „Ik vind je sowieso een slechte moeder,” snauwt ze. „Altijd maar aan het werk en al die verschillende mannen in je leven. Een baby verdient rust en stabiliteit en die geef je haar niet. Als je niet zorgt dat Ella volgende week naar mij komt, dan heb je een groot probleem. Dan stuur ik alsnog mijn advocaat op je af en eis een officiële bezoekregeling.”
Met één beweging pak ik Ella op en loop naar de deur. „Ella is van mij,” zeg ik kalm. „En met dreigen kom je bij mij niet ver. Ik ben helemaal klaar met jou. Ella heeft maar één moeder en dat ben ik. Ik regel wel een andere oppas. Bedankt voor de goede zorgen. Toedeloe.”
Mijn hart klopt in mijn keel. Is dit nu wel een goed idee? Het kinderdagverblijf is voorlopig dicht. Ik heb helemaal geen andere oppas. En vooral: zal Linda dit zomaar accepteren?
© The Stringpoint Group
bron: de Telegraaf