Maandag
Godsamme, nu heb ik ook nog Maarten getrokken. Gelukkig doen we bij ons niet aan surprises, maar wel aan gedichten. Dat is iets van latere zorg. Ik moet nu heel snel bedenken hoe ik aan extra inkomsten kom zodat ik Angela kan terugbetalen. Ik dacht eigenlijk dat zij dat geld niet zo snel terug zou vragen, dus heb ik er nu een duur kinderdagverblijf, een auto en nieuwe kleding van gefinancierd.
Tot overmaat van ramp krijg ik ook nog een uitnodiging voor een gesprek met Veilig Thuis. Vanwege de coronamaatregelen gelukkig digitaal. Toch stoort het me, want Linda en ik hebben het nu toch opgelost? Ik vind mezelf een prima moeder voor Ella. Nou ja, ik heb haar één avondje alleen thuisgelaten, maar hé, iedereen maakt fouten.
Het lastige is dat nu er door de coronamaatregelen ook niet of nauwelijks vraag is naar nieuwe agenten. Veel artiesten hebben geen of weinig werk nu film- en theateroptredens weer zijn afgelast. Misschien moet ik een andere baan gaan zoeken. Of een rijke man. Het liefst zou ik net als de Gooische Moeders een echtgenoot hebben die van een luxe levensstijl houdt. Een man als Mark. Of een man als Maarten. Maar ja, die is al getrouwd met mijn zus.
Donderdag
Ik heb besloten op twee paarden te wedden: ik ga weer op Tinder én ik ga adverteren op Instagram. Dat betekent wel dat ik nog wat geld van Angela moet investeren in een professionele fotograaf, de kapper en een visagist, want ik wil er dan wel fantastisch uitzien. Ik ben al de hele week aan het intermittent vasten; ik eet alleen tussen 12 en 8 uur. Helaas val ik er niet echt van af, ik voel me hooguit licht in mijn hoofd.
De kapper is urenlang bezig met het zetten van low- en highlights. Dan gaat de schaar erin. En fors. Mijn haar valt al jarenlang tot halverwege mijn rug en nu komt het tot net over mijn schouders. En net als ze de föhn aanzet, piept mijn telefoon. Ik blijf hopen dat het Mark is, maar helaas is het mijn zwager Maarten die vraagt of ik zin heb in een kopje koffie. Ik stuur hem mijn locatie, hij stuurt mij een duimpje terug.
Als ik de kapperszaak uitloop, wordt er getoeterd. Maartens auto staat pal voor de deur. Hij opent het portier en ik stap in. Hij kijkt opzij. „Je haar zit anders. Wel even wennen, maar ik vind het mooi. Hij lacht. „Maar jij bent sowieso sexy.” Hij start de auto. „Zin in een lunch?”
Hij rijdt naar een chic restaurant waar ik nog nooit ben geweest. De ober neemt mijn jas aan. Maarten bestelt zonder iets te vragen twee glazen champagne en het lunchmenu van de dag. Ik neem een grote slok en voel de drank meteen naar mijn hoofd stijgen. Lekker, maar ontzettend onverstandig natuurlijk.
„Ik moet steeds aan die kus denken”, mompelt Maarten. „Die smaakt naar meer.” Ik neem nog een grote slok. Koortsachtig denk ik na. Gaan we nog een keertje kussen? Nou ja, één zoen kan geen kwaad. Ik wil best met hem zoenen als hij me 10.000 euro leent. Ik leg hem uit dat ik dat een vriendin me dat geld heeft voorgeschoten en dat ik het nu terug moet betalen. „Geen probleem”, zegt hij. „Ik maak met meteen over zodat jij het op de rekening van je vriendin kunt storten.”
Een uurtje later sta ik buiten. Een beetje aangeschoten, maar opgelucht dat mijn schuld bij Angela is afbetaald. Als we weer in de auto zitten, trekt Maarten me naar zich toe. Hij perst zijn mond op de mijne en daar is de beloofde kus dan. Onze tongen glijden over elkaar heen. „Laten we naar je huis gaan”, steunt hij. „Ik wil je keihard nemen. Je alle hoeken van de kamer laten zien. Je laten gillen van genot.” Verwachtingsvol kijkt hij me aan. „Wil jij dat ook?”
Ik denk na. En dan? Voor ik het weet zit ik weer in een nieuwe verhouding, maar dan met mijn zwager. De kans dat dít uitkomt is veel te groot. Mijn moeder woont onder me, stel dat zij ons samen ziet? En hoe kunnen we met elkaar naar bed gaan en volgende week samen met mijn zus en alle kinderen Sinterklaas vieren? Bovendien: zó leuk vind ik hem nu ook weer niet. Dus ik maak me van hem los. „Nee”, zeg ik gedecideerd. „Nee, dat vind ik niet verstandig, Maarten. Uiteindelijk levert dat ons alleen maar ellende op. Laten we gewoon vrienden blijven.”
© The Stringpoint Group
bron: de Telegraaf