Vrijdag
Ik trek mijn badjas wat strakker dicht. Boven liggen drie naakte mensen. Ella logeert bij mijn vriendin Fleur. „We hebben een melding gekregen over uw dochtertje”, zegt de vrouw. Er zou sprake zijn van verwaarlozing en u zou als prostituee in dit pand werken. Komt het uit als we even binnenkomen?”
Ik sidder van woede. Dit is dus de wraakactie van Linda. Omdat zij niet meer op Ella mag passen, heeft ze deze streek bedacht. Ik denk aan de ruim 1100 kinderen die dankzij de toeslagenaffaire uit huis zijn geplaatst en voel me bang. Hoewel Ella er niet is, heb ik wel drugs gebruikt in dit pand. Ik heb me nog nooit laten betalen voor seks, maar ik heb wel een relatie met een getrouwde man en me ooit ingeschreven op een site voor ’sugardaddies’.
„Het spijt me, ik moet zo naar mijn werk” lieg ik. „Zouden jullie aan het einde van de middag terug kunnen komen? Ik maak een afspraak voor 3 uur en vlieg weer naar boven. „Ik heb zo een afspraak jongens”, zeg ik tegen Mark, Jack en Angela. Blijkbaar ben ik zo overtuigend dat ze allemaal binnen een half uur zonder ontbijt zijn vertrokken.
Precies om 3 uur is het huis brandschoon en zit Ella in een wit jurkje lief te spelen als er wordt aangebeld. De man is deze keer alleen. Hij heet René. Ik leg uit dat ik een alleenstaande moeder ben, dat ik als agent werk en dat mijn kind overdag naar de opvang gaat. Dat de vader van Ella helaas is overleden en dat Linda, zijn weduwe, tot voor kort twee dagen per week op mijn dochtertje paste.
„Linda begon een ongezonde relatie met mijn dochter te ontwikkelen”, vertel ik. „Ik ontdekte dat ze zich door haar ’mama’ liet noemen en ze wilde bovendien de bezoekregelingen verruimen tot een soort co-ouderschap. Ze wil naar Texel verhuizen en dat zou dus betekenen dat Ella daar om de week zou zijn.”
René kijkt begripvol en schrijft alles op. Hij vraagt of ik een relatie heb. Ik denk aan Mark, mijn getrouwde minnaar. Ik denk aan de spannende nacht die ik net met hem en Jack en Angela, een ander stel achter de rug heb. „Nee”, lieg ik. „Ik heb wel een relatie met één van mijn cliënten gehad, maar die is inmiddels over. Ik concentreer mij op mijn werk en mijn kind.”
„Je huis ziet er netjes uit en je dochter ook”, complimenteert René me. Hij kijkt me aandachtig aan en even gaat het door mijn hoofd of ik met hem moet flirten om de zaak te vergemakkelijken. Maar ik besluit netjes te blijven. René zegt dat ze met nog wat andere mensen gaan praten dus ik geef de telefoonnummers van mijn moeder, het kinderdagverblijf en mijn zus. Nu maar hopen dat het goed komt.
Als René weg is, voel ik me ineens wegzinken in een zwart gat. Ik voel me ongelooflijk alleen. Het liefst zou ik Linda gaan opzoeken om verhaal te gaan halen, maar ik vrees dat ik het dan alleen maar erger maak. Ik bel Mark. Ik weet dat het bijna weekend is en dat hij bij zijn gezin wil zijn, maar ik heb hem nu echt even nodig.
Zijn telefoon gaat drie keer over en dan op de voicemail. Ik word duidelijk weggedrukt. Ik bel opnieuw. Weer een voicemail. Ik voel me wanhopig. Zal ik langs zijn huis rijden? Ik kijk naar Ella, die tevreden op een soepstengel kauwt. Haar nu in de stromende regen in haar kinderzitje achter in de auto zetten en boos langs mijn minnaar rijden, valt vast niet onder goed moederschap.
Maandag
Ik heb me het hele weekend rot gevoeld. Ik hoop maar dat Veilig Thuis alleen met het nieuwe kinderdagverblijf gaat bellen en niet met het oude, want dan horen ze vast dat ze Linda vaker zagen dan mij. Ik heb mezelf op Google opgezocht en zag toch wel wat verschillende compromitterende foto’s voorbijkomen. Zal dat in mijn nadeel werken?
Pas als Mark me een berichtje stuurt dat hij vanavond langs wil komen, veer ik weer een beetje op. Ik trek een sexy lingeriesetje aan, een kanten jurkje en een paar hele hoge hakken. Toch kan ik mijn boosheid blijkbaar niet verbergen, want het eerste wat hij zegt, is dat ik kwaad kijk.
„Ik ben ook kwaad”, zeg ik. „Ik heb een heel erg rotweekend gehad en ik voelde me heel erg alleen. Je zag dat ik vrijdag belde, maar je hebt niks van je laten horen. Soms ben ik dat eeuwige gewacht op jou spuugzat.” Mijn lip trilt. „Niks gaat goed in mijn leven. Niet met mijn kind, niet met mijn baan, niet met jou.” Mark slaat zijn armen om me heen en zegt niets. Ik leun tegen hem aan. Ik voel me meteen een stuk beter.
„Heb je iets gegeten?” Hij kijkt bezorgd. Ik schud mijn hoofd. „Dat dacht ik al. Ik ga iets halen en als ik terugkom ben jij naakt.” Binnen 10 minuten staat hij in mijn slaapkamer met een doos met een dampende pizza. Hij voert me een paar stukken en zet de doos dan weg. „Waarom geniet je toch niet van wat we hebben in plaats van wat we níet hebben?”
Ja waarom niet? Omdat ik zo verliefd op hem ben dat ik dag en nacht bij hem wil zijn in plaats van een paar uurtjes per week. Hij staat op, opent mijn kast en haalt er een sjaaltje uit. Binnen een oogwenk heeft hij mijn handen vastgebonden aan het bed. „Zo”, zegt hij tevreden. „Dit doen we met opstandige minnaressen.”
„En toch ben je lief”, mompelt hij als hij zich van zijn kleding heeft ontdaan en boven op me komt liggen. „Ik kan geen genoeg van je krijgen.” En even later is hij in me, stemmen onze lichamen zich op elkaar af en gil ik zijn naam.
Als we tevreden in elkaars armen liggen uit te blazen kan ik het niet laten. Ik moet het vragen. „Mark”, zeg ik. „Is er een kans dat jij ooit nog weggaat bij je vrouw?!”
© The Stringpoint Group
bron: de Telegraaf