Geschokt kijk ik Linda aan. Die kijkt ongemakkelijk terug. „Huh, ja, ik weet ook niet waarom ze mij ineens mama noemt”, zegt ze. „Ik heb haar dat heus niet geleerd.” Ze reikt mij mijn dochter aan die gelukkig nu niet meer protesteert. „Ik ben Linda”, zegt ze tegen Ella. „LINDA.” En tegen mij: „Ik mag toch wel op haar blijven passen?”
„Ik geloof er niks van”, antwoord ik knorrig. „Ella verzint dat heus niet zelf. En ja, natuurlijk mag je op haar blijven passen. Ik wilde zelfs vragen of ze volgende week weer een paar dagen mag komen, want ik ga naar Parijs.” Mijn hart springt op bij de gedachte. Parijs! Eindelijk heb ik mijn minnaar Mark weer een paar dagen voor mezelf en dat in de romantische stad van de liefde.„
Ik lever Ella af bij de crèche en leg uit dat Linda haar vanmiddag komt ophalen. „Hoe zit het nu eigenlijk tussen jullie”, vraagt de leidster nieuwsgierig. „Zijn jullie lesbische co-ouders of zo? Want Ella noemt jullie allebei mama.” Kortaf leg ik uit dat ik Ella’s moeder ben en dat haar vader is overleden. „Linda was nog met hem getrouwd, daarom heeft ze een bezoekregeling. Maar ik ben Ella’s enige moeder en ik wil dan ook niet dat ze Linda zo noemt.” Ik zie dat de leidster schrikt. Jammer dan.
Om 2 uur ben ik op Schiphol. Mark appt dat ik alvast moet inchecken en dat we elkaar bij de gate zien. Ik ben een beetje teleurgesteld en ga in mijn eentje koffie drinken. Gelukkig zitten we als het goed is wel naast elkaar in het vliegtuig. Maar tegen de tijd dat we gaan boarden is hij nog steeds nergens te zien. Uiteindelijk ga ik toch maar het vliegtuig in. Ik zit straks toch niet in mijn eentje in Parijs?
Pas op het allerlaatste moment komt hij aanstormen. Hijgend laat hij zich op de stoel naast me zakken en geeft me een kus op de wang. „Wat kijk je chagrijnig. We gaan op reis!” Ja, vind je het gek dat ik chagrijnig kijk als hij me zolang laat wachten. Maar ik zeg niks. Ik ga ons reisje niet meteen verpesten.
Gelukkig is er wijn aan boord en ik ontspan een beetje. Ik voel me nog beter als we in Parijs landen en we in een taxi stappen. Eindelijk heb ik Mark een paar dagen voor mezelf. Oké, hij moet overdag werken, maar ik weet zeker dat we elke dag uit eten gaan en bovendien kunnen we de hele nacht met elkaar seks hebben.
De taxi stopt voor het Marriott hotel midden op de Champs Elysees. „Voor jou uitgezocht”, zegt Mark. „Dan kun je lekker shoppen.” Shoppen? Van welk geld? Maar ik knik braaf. Mark voert in rap Frans een gesprek met de receptioniste. „Eh, ik heb een probleempje”, zegt hij. „Jouw kamer blijkt nog niet betaald te zijn. Kun jij het even voorschieten? Mijn vrouw controleert mijn rekening.
”De hotelkamer kost 500 euro per nacht. En ik snap sowieso niet waarom we geen kamer kunnen delen. Zuchtend trek ik mijn creditcard tevoorschijn en vraag of ik het geld dan wel terugkrijg. „Tuurlijk”, zegt Mark. „Je krijgt het contant. Ik ga straks meteen pinnen. Maar waarom ben je zo boos?
”Ik probeer hem uit te leggen dat ik ontzettend verdrietig en teleurgesteld ben over deze gang van zaken. Ik had verwacht dat we deze nachten samen zouden doorbrengen en niet dat ik een eigen kamer zou krijgen die ik nog zelf moet betalen ook. De tranen prikken in mijn ogen. „Je bent sexy als je boos bent weet je dat”, zegt Mark. „Het liefst zou ik je ter plekke in deze lift nemen.
”We lopen samen naar mijn hotelkamer. Mark doet de deur open. „Ik maak het goed met je”, zegt hij. „Ik neem je straks mee uit eten. Maar eerst ga ik je verwennen.” Hij perst zijn mond op de mijne, maar ik draai mijn hoofd weg. „Je wijst me af”, zegt hij verbaasd. „Dat heb je nog nooit gedaan.” Hij trekt me tegen zich aan en ik voel de bobbel in zijn broek. Zijn harde lichaam windt me op.
Ik wil hem van me duwen, maar ik kan het niet. Ik verlang te erg naar hem. Hij gaat op de rand van het bed zitten en ritst zijn broek open. „Doe je slipje uit”, commandeert hij. Ik doe wat hij zegt en ga vlak voor hem staan. Dan laat ik me op zijn uitnodiging langzaam op hem zakken. Ik explodeer bijna van verlangen naar hem, maar hij bepaalt het tempo en maakt me gek. En zo gebeurt het dat we binnen vijf minuten gelijktijdig klaarkomen.
Dinsdag
Mark moet vroeg op, maar ik sta erop dat we samen ontbijten. Ik begrijp nog steeds niet waarom Mark wilde dat we ieder een eigen kamer namen, want hij heeft gewoon bij mij geslapen. Mark stelt voor dat we eerst op zoek gaan naar een geldautomaat, zodat hij die 1500 euro voor me kan pinnen. Dan vertrekt hij naar zijn werk.
Het geld brandt in mijn tas. Ik weet dat ik het in mijn koffer zou moeten doen en thuis linea recta op mijn rekening moet storten, maar de winkels op de Champs Elysees blinken in de zon en ik heb zin in een kop koffie op een terras. Ik ga een winkel in en nog één. En dan kan ik het niet laten en koop een sexy jurkje in de uitverkoop.
Even later bestel ik een kop koffie met een stuk citroentaart. Het voelt als vakantie. Tot ik de rekening vraag. Ik open mijn tas. Oh nee. Mijn portemonnee. Waar is mijn portemonnee gebleven?!
© The Stringpoint Group
bron: de Telegraaf
