’Ineens voel ik haar hand in mijn slipje’
Zaterdag
Tweede Kerstdag. Voor de tweede achtereenvolgende dag zit ik met Ella samen naar kerstfilms te kijken. Nu kan ik nog bepalen wat we zien, waarschijnlijk wordt het volgend jaar Peppa Big of zoiets. Mijn afspraak met Mark gaat niet door, hoorde ik net. Josien heeft last van buikkrampen, dus hij durft niet weg. Zie je wel. Minnaressen zijn gedoemd om eenzaam onder de boom te zitten.
Ik voelde me eerst schuldig tegenover Mark dat ik kerstavond met Leroy in een hotel heb doorgebracht, maar nu hij weer voor zijn vrouw kiest, is dat gevoel meteen weg. Ik bedoel: Josien is 14 weken zwanger, dus de kans dat het nog misgaat is klein. Het zal wel gewoon aanstelleritis zijn, omdat ze niet wil dat Mark de deur uitgaat.
Mijn telefoon gaat. Angela. Ze vraagt wat ik ga doen met Oud & Nieuw, want ze geeft een feestje in haar huis in Rotterdam. Ze heeft gehoord dat ik een nieuwe vriend heb, dus of ik die ook wil meenemen, want er komen nog drie stellen. „Een feestje,” vraag ik onnozel. „Dat mag toch helemaal niet? Het is coronatijd. Straks staat de politie voor de deur!”
Angela lacht. „Ik wist niet dat jij zo’n bangerd was, Laura. Maar om je gerust te stellen: we laten ons allemaal testen. Voor een paar tientjes kun je een sneltest laten doen. Dus als het goed is, zijn we allemaal negatief en kunnen we met de gordijnen dicht lekker partyen. Ik zou het superleuk vinden als jullie komen!”
Donderdag
Leroy en ik zijn op weg naar Rotterdam. Ik heb Ella bij Linda gebracht, die het heel gezellig vindt dat Ella de oudejaarsavond doorbrengt. Leroy en ik hebben inderdaad een sneltest gedaan die negatief was. Toch ben ik zenuwachtig en heb ik het gevoel dat ik iets ga doen dat niet mag. Bovendien weet ik niet hoe betrouwbaar deze testen nou zijn.© The Stringpoint Group
bron: de Telegraaf