’Haar borsten drukken tegen de mijne’
Zaterdag
De voorbereidingen voor het feestje zijn in volle gang. Ik heb Ella bij Linda gebracht die vroeg of ik iets leuks ging doen. „Ik geef vanavond een feestje”, zeg ik eerlijk. „Jamie is jarig, het is zomer en bovendien... we mogen weer feestjes geven, want corona is voorbij!” Verbeeld ik het me nu of kijkt Linda teleurgesteld? Ze had toch niet verwacht dat ik haar uit zou nodigen?
"Corona is helemaal niet voorbij”, sneert Linda. „Sterker nog: het aantal besmettingen neemt weer toe en die deltavariant moet je ook niet onderschatten. Ik zou nog even wachten met het geven van feestjes. Of is iedereen al volledig gevaccineerd?” Dat is natuurlijk niet zo. Sterker nog, ik krijg over een uur pas mijn eerste prik. Gelukkig heeft Jamie een cateringbedrijf ingehuurd, want ik zou niet weten wanneer ik nog boodschappen zou moeten doen. Ik geef Ella een kus en ga er als een haas vandoor.
Als ik me ’s avonds aan het omkleden ben, gaat de bel. Het is Nina, de tegenspeelster van Jamie. De laatste keer dat ik haar zag, kregen we slaande ruzie dus ik ben een beetje op mijn hoede. Al vind ik het wel irritant dat ze zo vroeg is. „Dapper dat je dat durft, blote mouwen op jouw leeftijd”, sneert ze. Ik zwijg. Ze slaat haar armen om Jamie heen en geeft hem een knuffel. „Kaartjes voor Lowlands”, kirt ze. „Superleuk toch, om daar samen heen te gaan?”
Jamie bedankt haar vriendelijk en zegt dat hij graag naar Lowlands wil, maar niet zonder mij. Dus dat hij hoopt dat ze nog wat extra tickets kan regelen. Ik zwijg. Ik moet er niet aan denken om te gaan kamperen in Nederland en een heel weekend lang met Nina door te brengen. Maar daar denkt zij omgekeerd vast net zo over, dus hopelijk gaat het hele feest niet door.
Een paar uur later is Jamies hele huis vol. Er zijn ongeveer dertig vrienden van hem en inderdaad acht van mij. Mijn vrienden staan wat onwennig met elkaar te praten in de keuken, terwijl die van hem uit hun dak gaan op de dansvloer. Het feit dat we zo’n 10 jaar in leeftijd verschillen, is pijnlijk zichtbaar. „Wat kijk je chagrijnig”, zegt Jamie, die een kijkje in de keuken komt nemen. „Neem een pilletje, dan word je wat losser.”
Dat lijkt me niet slim. Ik voel me niet echt lekker na die vaccinatie. Mijn hoofd bonkt, ik ben doodmoe en al mijn spieren doen pijn. Bovendien vind ik pilletjes een beetje eng. Ik houd de boel graag onder controle. Ik voel me nerveus. Ik vertrouw die Nina voor geen cent en bovendien weet ik nog steeds niet of Mark komt. Ik denk het niet, maar je weet het maar nooit met hem. En hoe zal de avond dan verlopen?
© The Stringpoint Group
bron: de Telegraaf