THE STRINGPOINT GROUP

’Het idee dat iedereen ons kan zien vind ik heel opwindend’

Zaterdag

Als ik Ella eindelijk tot bedaren heb kunnen brengen en ze slaapt, bel ik Isa. Die neemt op. Ze huilt hoorbaar. „Sorry”, snikt ze. „Dragan belde me net. Hij zegt dat hij het gaat uitmaken als ik niet met mijn ouders praat. Ik heb ook heel veel geld van hem geleend dat ik niet kan terugbetalen. En toen kregen we ruzie. Ik ben naar zijn huis gefietst, maar hij doet niet open. Normaal wordt Ella nooit wakker. Het spijt me zo, Laura!”

Ik krijg medelijden met haar. Blijkbaar heb ik Dragan helemaal verkeerd ingeschat. Ik dacht dat hij een loverboy was, maar ik geloof inmiddels dat hij het beste met haar voor heeft. „Kom anders weer deze kant op”, zeg ik. „Zal ik een Uber voor je bellen?” Binnen een kwartier zit Isa snikkend op mijn bank en kan ik niks anders verzinnen dan een grote kop thee voor haar te zetten.

Langzaam maar zeker krijg ik het hele verhaal uit haar. Ze heeft geld geleend van vrienden en vriendinnen. Ze heeft spullen gestolen, niet alleen van mijn moeder, maar ook van haar eigen oma en uit winkels. „Je hebt hulp nodig”, zeg ik. „Zo’n verslaving kun je niet in je eentje oplossen. En ik ben het met Dragan eens dat je het aan je ouders moet vertellen en ook aan je mentor.” Ze knikt onwillig.

Donderdag

Isa heeft me laten weten dat ze met haar ouders heeft gepraat. „Ik mag alleen op mijn laptop in de woonkamer en ik heb mijn telefoon moeten inruilen voor een Nokia, dus ik kan alleen sms’en. Zo kan ik niet bij die goksites. En we gaan hulp zoeken. Dragan is supertrots op me. Ik ben zo blij!” Ik hoor de opluchting in haar stem en hoop dat alles nu goed komt. Misschien krijg ik zelfs die ring wel terug.

Wat ik nóg leuker vind, is dat Mark vanavond bij me langskomt. Tenminste dat was het plan. Ik zit al helemaal klaar met hapjes en drankjes als hij me appt dat hij zijn werk niet afkrijgt en dat het handiger is als ik naar zijn kantoor kom. ’App me maar als je er bent, dan kom ik naar beneden’. Licht geërgerd doe ik wat ik zeg en rijd ik naar zijn kantoor. Best riskant, de kans is groot dat we daar betrapt worden door een collega.

Maar dat is hij dus ook niet van plan. Zodra ik me meld, komt hij naar de parkeerplaats toe, Hij komt naast me zitten in de auto en zegt dat ik naar een afgelegen plekje in de buurt moet rijden. Ik doe wat hij zegt. Dan kruipen we samen op de achterbank. Ik heb uit voorzorg mijn beha uitgelaten. Mark gromt goedkeurend als hij eerst aan mijn ene tepel en dan aan mijn andere tepel zuigt. Dan trekt hij mijn string opzij en laat twee vingers in me glijden.

Met zijn andere hand streelt hij me. Ik geef me over aan zijn hand. Zijn bewegingen maken me helemaal gek. Het idee dat iedereen ons kan zien vind ik heel opwindend en dat zeg ik ook tegen hem. „Kom maar op mijn gezicht zitten”, stelt hij voor. En dat doe ik. Blijkbaar draait het alleen om mij deze avond en dat vind ik heerlijk.

Als ik even later tegen hem aan zit uit te blazen, begin ik over Isa. „Ja, dat is heel zorgelijk”, beaamt Mark. „Zó jong en dan al verslaafd aan gokken. En de wachtlijsten voor hulpverlening zijn ellenlang. We zijn nu aan het kijken of er een particuliere instantie is waar ze terecht kan. En we zijn jou en Dragan heel dankbaar voor jullie hulp.” We? Zou Josien echt weten dat ik hier ook een rol in speel?

Mark kijkt beschaamd. „Nee, dat weet Josien niet. Ik vrees ook niet dat ze hier goed op zal reageren. Sorry Laura, ik vrees dat dit ook gevolgen voor onze relatie gaat hebben. Ik zal proberen de donderdagavonden zoveel mogelijk voor je vrij te houden, maar reken niet op etentjes in restaurants of weekendjes weg. Ik wil de komende periode vaker bij mijn gezin zijn.”

De tranen prikken in mijn ogen. Dus dít is wat ik als dank krijg voor alle energie die ik in zijn dochter heb gestopt de afgelopen tijd? Ik weet dus nu al dat ik de komende feestdagen wéér zonder hem moet doorbrengen en dat ik er niet op hoef te rekenen dat hij van zijn vrouw gaat scheiden om bij mij te kunnen zijn. En dat ik die baby van ons samen al helemaal op mijn buik kan schrijven.

Ik buig me over hem heen en open het portier van de auto. „Weet je wat, Mark”, zeg ik met verstikte stem. „Rot dan maar meteen op. Nú”

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf