THE STRINGPOINT GROUP

’Onze tongen spelen zachtjes met elkaar’

Maandag

Ik heb met Jos, de bedrijfsleider van de sportschool, afgesproken dat ik vanaf deze week 24 uur per week achter de receptie ga werken in wisselende diensten. Dan houd ik nog genoeg tijd over voor Ella en misschien kan ik er nog wat freelance pr-klussen bij doen. Ook zit ik er nog steeds over na te denken hoe ik Foppe zover kan krijgen dat ik een Only Fans account voor hem mag openen en we de opbrengst delen.

Dinsdag

Mijn eerste werkdag zit erop. Iedereen was heel aardig, maar ik vond het werk toch een beetje onder mijn niveau. Ik hoop niet dat het saai wordt. Misschien moet ik aan Jos vragen of ik een pr-plan kan bedenken om meer leden te trekken. En ik heb het gevoel dat ik echt veel strakker en gespierder moet worden, als een soort visitekaartje van de sportschool, zeg maar. Ik google op ’anabole steroïden’ en ik krijg weer een beetje buikpijn als ik alle waarschuwingen lees. Straks krijg ik nog een hartaanval of zo.

Aan de andere kant: het is maar voor een paar weken en je kan het gewoon via internet bestellen, dus hoeveel kwaad kan dat nou? En Foppe, die altijd zo op zijn gezondheid let, gebruikt het ook. Dus ik bestel gewoon een doosje van die pillen. ’Speciaal geschikt voor vrouwen’ staat er wervend bij. Ik ben heel benieuwd of en wanneer het effect zal hebben.

Donderdag

„Wat doe je vanavond”, vraagt Foppe. Donderdagavond – Markavond. Elke donderdag denk ik aan hem. En ik mis hem. Zijn gezelschap, zijn grapjes, de luxe etentjes, zijn heerlijke verschijning, eigenlijk mis ik alles aan hem. Maar ik laat niets van me horen. Ik heb hem zo lang achterna gelopen dat ik vind dat het initiatief nu toch echt van zijn kant moet komen. Alleen doet het idee dat hij deze avond nu standaard met een andere vrouw doorbrengt verschrikkelijk pijn.

Ik wou dat ik iets kon verzinnen om wraak op zijn nieuwe minnares te nemen. In mijn hoofd doe ik Pauline soms de vreselijkste dingen aan. Ik kan alleen niks spectaculairs verzinnen, behalve natuurlijk zijn vrouw inlichten. Maar hoe dan? Josien bellen en zeggen ’Mark heeft een ander, maar ik ben het niet?’ Bovendien loop ik dan het risico dat hij me helemaal nooit meer wil zien.

„Gezellig als je langskomt”, pers ik er dan uit. En ja ik vínd het ook gezellig, maar dan hoop ik wel dat we deze keer goede seks zullen hebben en niet dat hij het weer laat afweten in bed. Misschien moet ik het deze keer wat beter voorbereiden. Ik zoek in mijn slaapkamer naar wat spullen om de boel op te leuken. Weer moet ik aan Mark denken. Kwam híj maar vanavond. Dan zou ik hem alle hoeken van de kamer laten zien.

Ik vind een oud verpleegsterspakje van carnaval en wat speeltjes, die ik in het kastje naast mijn bed stop. En ik bak een veganistische quiche met geroosterde groenten die verrassend goed smaakt, al zou ie met wat blokjes feta erdoor nóg lekkerder smaken. Foppe is erg tevreden over mijn quiche. We drinken er water bij, al snak ik naar een glas wijn, zeker door wat ik allemaal van plan ben.

Als we klaar zijn met eten, zeg ik tegen Foppe dat hij even moet wachten. „We gaan een rollenspel doen”, zeg ik. Ik trek mijn verpleegsterspakje aan met een paar schoenen met torenhoge hakken en vind het nog grappig ook. „Wat zie je er mooi uit”, zegt hij. Ik werp een blik in de spiegel. Hij heeft gelijk. Ik zie er sexy uit in dat pakje. Bovendien begint al dat sporten vruchten af te werpen. Of zouden die pillen al beginnen te werken?

„Kleed je uit en ga op bed liggen”, gebied ik. Als hij helemaal naakt is, bind ik hem met handboeien aan het bed vast. Het lijkt hem nog op te winden ook. Ik ga bovenop hem zitten. „Kus me.” Hij kust me vol overgave. Onze tongen spelen zachtjes met elkaar. „Ik wil je naakt tegen me aanvoelen”, kreunt hij. Ik kleed me uit en ga bovenop hem zitten. Deze keer stelt hij me niet teleur. Blijkbaar vindt hij het spannend als ik een beetje bazig doe.

Zaterdag

Hoewel er geen dag voorbij gaat dat ik niet aan haar denk, schrik ik toch als ze ineens voor de balie van de sportschool staat. Josien, de echtgenoot van de man van wie ik het allermeest ter wereld houd. Tegen wie ik meteen ’ja’ zou zeggen als hij zou vragen of ik hem terug willen. „Wat doe jij hier”, zeggen we ongeveer tegelijkertijd. „Ik wilde wat informatie over het lidmaatschap van deze sportschool”, zegt ze koel. „Kun je je manager even roepen?”

Haar toon en blikken zijn zó neerbuigend dat ik de neiging heb haar flink van repliek te dienen, maar ik houd me in. Bovendien lijkt Foppe het gehoord te hebben. Hij komt met grote stappen op ons af en steekt zijn hand uit. „Ik ben Foppe”, zegt hij. „En mijn vriendin Laura kent u dus al?” Huh, wat zegt ie nu? Ben ik zijn vriendin? Ik heb even wat gemist geloof ik…

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf