THE STRINGPOINT GROUP

’Ik wil je vastbinden en je laten smeken om genade’

Vrijdag

Ik haal Ella op bij Linda. Om te compenseren dat Linda verdrietig wordt dat ze Ella het hele kerstweekend moet missen, heb ik een bloemetje voor haar gekocht, terwijl ik daar eigenlijk geen geld voor heb. Ik heb wel wat partijen die geïnteresseerd zijn in een samenwerking met mij als influencer, maar die bieden alleen gratis producten aan, zoals speelgoed, kleding en vakanties. Daar kan ik mijn vaste lasten niet van betalen.

Zoals ik al verwachtte, doet Linda zuur. Moet ik me nu echt verontschuldigen dat ik mijn kind alle kerstdagen bij me houd? Ze heeft haar toch al op oudejaarsavond? „Heb je al een nieuwe baan?” Linda vraagt het poeslief, maar ik weet dat ze eigenlijk wil zeggen dat ik het niet in mijn hoofd moet halen om geld te verdienen met foto’s van mijn dochter. Ik geef geen antwoord, omdat Ella in mijn armen springt en duidelijk dolblij is om me te zien. Net goed.

Zaterdag

Mijn moeder wil wel even op Ella passen, zodat ik naar de sportschool kan. Het is heel gek om Foppe weer te zien nadat we hebben gevrijd. Ik moet meteen weer aan zijn enorme penis denken en heb zin om hem aan te raken. Foppe streelt mijn arm als hij me een paar dumbbells aanreikt. „Jammer dat ik niet bij je kan slapen, dit weekend. Ik heb zin in je. Ik vind je echt fantastisch in bed.” Maar nee, ik vind het nog te vroeg om Ella met een andere man in mijn slaapkamer te confronteren. Na de training brengt hij me naar de auto en geeft me een lange intense zoen. „Tot morgen, ik kijk er naar uit.”

Zondag

Ik ben ontzettend zenuwachtig voor het kerstdiner bij mijn zus. Zal het klikken tussen Foppe en de rest van de familie? Hij komt mijn moeder, mij en Ella ophalen en ziet er mooi uit in zijn donkerblauwe pak. Mijn zus doet open, ik overhandig haar het toetje. „Een vegan appeltaart, Foppe eet alleen plantaardig. Dat wist je toch hè?” Frederique knikt. Ik zie Maarten fronsen als Foppe het aangeboden glas champagne weigert. Zelf vind ik het ook een beetje rigide. Met kerst kun je toch wel één glaasje drinken?

We doen een spelletje 30 Seconds. Mijn neefje en nichtje spelen vals en winnen dus glansrijk, maar de algemene kennis van Foppe is ook niet echt waanzinnig goed. Maarten kijkt naar mij en fronst weer. Uiteindelijk gaan we aan tafel. Mooi. Deze avond kan me niet snel genoeg voorbij zijn. Ik zie dat Maarten veel drinkt. Te veel. En dan komt het. Als amuse krijgen we oesters die op verschillende wijze bereid zijn. Daarna volgt er een zelfgemaakte paté. Voor Foppe is er stokbrood en sla. Ik vraag waarom er niet wat meer rekening met zijn eetwensen is gehouden. En dan barst de bom. „Mijn hemel, zo’n saaie gast heb je nog nooit meegebracht, Laura”, zegt Maarten spottend.

Foppe zegt dat het geen probleem is. „Ik ben gewend dat er geen oog is voor dierenleed”, zegt hij. „Alleen had ik van een arts toch andere keuzes verwacht. Al die volvette en cholesterolrijke producten zijn niet echt goed voor een mens.” Ik houd mijn adem in, maar gelukkig gooit op dat moment Ella net haar bordje op de grond, wat flink wat consternatie geeft. Dan besluit ik om te gaan assisteren bij het hoofdgerecht. Daar is gelukkig wel een vegan optie van: mijn zus heeft zowel een gewone als een pompoen Wellington gemaakt, al vraag ik me af of Foppe de korst van bladerdeeg gezond genoeg zal vinden.

Frederique zegt dat ze naar de wc moet en dus sta ik alleen in de keuken met Maarten. Ik vraag hem of hij een beetje aardiger tegen mijn nieuwe scharrel kan zijn. „Hij werkt in een sportschool, dus hij moet wel een wandelend uithangbord voor een gezonde levensstijl zijn,’ leg ik uit. „Vanaf januari ga ik ook met hem meedoen.” Maarten kijkt licht spottend. „Je bent al geweldig zoals je bent, Laura. „Het liefst zou ik je nu alle hoeken van de kamer laten zien. Ik wil je vastbinden en je laten smeken om genade.”

Onwillekeurig moet ik lachen. Maar dan komt mijn zus weer binnen en besluit ik terug naar de kamer te gaan. Gelukkig vallen het hoofdgerecht en het toetje in de smaak en daarna kan ik zeggen dat Ella naar bed moet. Foppe zet ons thuis af. „De komende week ga ik alleen maar uitbuiken en bankhangen”, zeg ik. „Nog even lekker niks doen voor we aan de bak gaan. Ik zie je 2 januari. Dan ben ik helemaal van jou.”

Foppe kijkt teleurgesteld, maar knikt dan en rijdt weg. Ik mag nog een paar dagen uit de band springen van mezelf. Ik heb zin om hele stoute dingen te doen. Alles eten en drinken waar ik zin in heb en helemaal los te gaan met oud en nieuw. Daarna begint mijn nieuwe leven. Mijn brave leven. Ik ga 5 kilo afvallen, aan mijn nieuwe carrière werken en misschien zelfs wel monogaam worden. Ik ben er klaar voor. Alleen nu nog even niet.

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf