THE STRINGPOINT GROUP

’Mijn handen glijden over zijn gladde billen’

Zaterdag

Of ik weet waar Mark is? Natuurlijk weet ik niet waar Mark is. Ik kom net uit Dubai met de 21-jarige Jamie, ik heb de hele nacht geen oog dicht gedaan en nu belt ineens de vrouw van mijn voormalige minnaar? Ik heb totaal geen zin in dat mens. „Nee”, zeg ik naar waarheid. „Ik heb Mark al in geen weken meer gezien.” Ondertussen maak ik me zorgen. Zou er een andere vrouw in het spel zijn?

Ik ben op het politiebureau”, zegt Josien. „Ik was vannacht op een spiritueel dansfeest en we zijn allemaal opgepakt. Ik kon me niet legitimeren.” Ze begint steeds harder te praten. „We zijn een politiestaat geworden! Het is één groot complot. De overheid heeft ons volkomen in hun macht!” Ik sluit mijn ogen. Ook dat nog. Josien heeft zich blijkbaar inmiddels ontpopt tot viruswappie.

Ik zucht. „Ik weet niet waar hij is. Succes. Doei!” Ondertussen staat Jamie vragend naar me te kijken. Ineens is mijn hoofd weer bij Mark en kan ik Jamie er eigenlijk niet bij hebben. „Sorry Jamie”, zeg ik. „Ik ga mijn kind ophalen en dan naar bed. Ik bel je morgen goed?” Ik neem een taxi naar het huis van Linda. Ik wil nog maar één ding en dat is Ella zien.

Linda is onverwacht aardig en dat brengt me een beetje van mijn stuk. Ze vraagt of het kinderdagverblijf maandag weer open gaat en als ik bevestigend knik of ze dan nog wel op donderdag en vrijdag op mag passen. Ze doet zo deemoedig dat ik er bijna een beetje wantrouwig van word, maar goed, Linda zal wel bang zijn dat ik mijn dreigement dat ze Ella niet meer mag zien doorzet.

Zondag

Het sneeuwt keihard. Ik neem Ella mee naar buiten in de draagzak, maar ze vindt er blijkbaar niks aan, want ze blijft maar jammeren. Net als weer ik binnen ben, word ik opgeschrikt door het geluid van de telefoon. Het is Mark! Ik ben helemaal blij. „Ik hoorde dat Josien je heeft gebeld”, zegt hij. „Kan ik vanavond bij je langskomen? Ik word alweer helemaal gek thuis.”

Hij trotseert het slechte weer en staat om klokslag 8 uur voor de deur. Ik ben nerveus, want ik heb hem al weken niet gezien. Maar zodra hij binnen is, valt alle spanning van me af. Ik realiseer me nu pas hoe erg ik hem heb gemist. Maar ik bedwing de neiging om hem om de hals te vliegen en ga met hem op de bank zitten.

„Sorry dat ik zolang niks meer van me heb laten horen”, zegt hij, terwijl hij dicht tegen me aan komt zitten. „Ik heb een zware tijd gehad. Eerst die miskraam van Josien, toen de meisjes weer thuisonderwijs geven en toen raakte Josien in de ban van Viruswaanzin. Sinds die tijd zit ze alleen maar met gelijkgestemden te chatten en te bellen. En nu moest ik haar zelfs van het politiebureau halen! Dus sorry dat ik mijn minnares zo weinig aandacht kon geven de laatste tijd. Je bent toch niet stiekem met een andere kerel aan de haal gegaan?”

In de aanval

Ik zucht. Moet ik hem vertellen dat ik wilde nachten met een jongen van 21 heb gehad? Nee dus. Ik besluit in de aanval te gaan door hem te vragen wat hij gisteren deed toen Josien hem zocht. Toch niet bij een andere vrouw? Waar was hij?

Maar hij zegt niks, pakt mijn hand beet en trekt me mee naar de badkamer. „Ik heb zin om te douchen”, zegt hij. „Ga je mee?” Dan besluit ik om niks mee te vragen, maar me gewoon mee te laten voeren. En even later zijn we allebei naakt en omgeven door stoom. Ik kus hem, kijk hem diep in zijn groene ogen en laat mijn handen over zijn gladde billen glijden. „Jij en ik”, kreunt hij. „Vind je het ook zo lekker?”

Samensmelten

„Doe je benen om mijn middel”, zegt hij en ik doe wat hij zegt terwijl hij me optilt en zachtjes aan mijn lippen zuigt. Hij duwt mijn billen tegen de muur terwijl hij diep, hard en snel in me stoot. Ik schreeuw zijn naam en hij de mijne terwijl we samensmelten. En ik kan bijna niet meer op mijn benen staan als hij me uiteindelijk naar beneden laat zakken.

Ik ben gesloopt door de combinatie van seks, een jetlag en alle emoties die door me heen gieren. „Je bent voor altijd de mijne, Laura”, zegt Mark als we ons weer hebben aangekleed. „Ik ga me over een paar weken laten steriliseren, want ik heb besloten dat ik nu écht geen kinderen meer wil. Nu Josien weer een hobby heeft en de scholen weer open zijn, kunnen wij elkaar weer vaker zien.”

Ik ga rechtop zitten. Wat zegt hij nu? En doet het er niet toe hoe ik daarin sta? Misschien krijgt hij nu wel echt genoeg van Josien en kunnen wij eindelijk samen een gezinnetje beginnen. Ik nog zou best een tweede kind willen. Maar er zit me nog iets anders dwars. Ik vraag het opnieuw. „Waar was je gisteren, Mark?”

Aanwakkeren

„Dat is niet belangrijk”, zegt Mark, terwijl hij me weer kust. „Het enige dat me echt interesseert is dat wij weer samen zijn.” Ik werp tegen dat ik het wél belangrijk vind. Bovendien wakkert zijn gedrag mijn nieuwsgierigheid alleen maar aan. Het feit dat hij het niet wil vertellen, maakt helemaal dat ik het moet weten. Waar is hij geweest?

Maar hij wil het echt niet zeggen. Sterker nog, hij kijkt op zijn horloge en staat op. Daar gaan we weer. Het al laat, is tijd om terug te gaan naar zijn gezin. Ik laat hem uit en slof naar de badkamer om mijn tanden te poetsen en de pil te slikken. Ik kan hem alleen nergens vinden. Shit. Dat betekent dus dat mijn pilstrip… nog in Dubai ligt!

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf